Historia Prowincji Polskiej Zgromadzenia Córek Bożej Miłości
Zgromadzenie Córek Bożej Miłości założyła 21 listopada 1868 r. w Wiedniu m. Franciszka Lechner. Założycielka postanowiła nadać założonemu przez siebie Zgromadzeniu charakter międzynarodowy. W 1897 r. Córki Bożej Miłości uzyskały zatwierdzenie przez Stolicę Apostolską.
XIX w. nie było ustawowo zorganizowanej opieki społecznej. Wiele kobiet i dziewcząt przybywało ze wsi do miast w poszukiwaniu pracy. Często stawały się ofiarami wyzysku. Franciszka Lechner wraz z siostrami starała się im pomóc. Zajmowała się nie tylko pośrednictwem pracy, udzielaniem schronienia i pomocy, ale dbała też o wykształcenie dziewcząt. W dużych miastach zakładała domy schronienia i kształcenia początkowego i zawodowego służących. Te zadania w zmienionych okolicznościach Zgromadzenie realizuje do dziś.
Obecnie Córki Bożej Miłości pracują w Austrii, Albanii, Anglii, Argentynie, Boliwii, Bośni i Hercegowinie, Brazylii, Czechach, Chorwacji, Niemczech, Polsce, Słowacji, Kosowie, Ugandzie, Ekwadorze, Szwajcarii, USA, we Włoszech i na Węgrzech.
Siostry niosą pomoc wszystkim potrzebującym, niezależnie od pochodzenia społecznego, wyznania czy narodowości.
Matka Franciszka Lechner
Franciszka Lechner, Założycielka Zgromadzenia Córek Bożej Miłości, urodziła się 1 stycznia 1833 r. w Edling, w Bawarii. Wychowana w katolickiej rodzinie odkryła w sobie dość wcześnie powołanie zakonne i pragnienie służenia innym. Droga do założenia Zgromadzenia była trudna i wiodła Franciszkę przez różne etapy ku ostatecznemu rozpoznaniu woli Bożej.
W latach 1849-1861 przebywała w Zgromadzeniu Ubogich Sióstr Szkolnych De Notre Dame w Monachium. W 1865 r. podjęta współpraca z ks. Johannem Fidelem De Pozzo w Ilanz w Szwajcarii, przy tworzeniu Dobroczynnego Stowarzyszenia Bożej Miłości.
Ostatecznie w 1868 r. założyła w Wiedniu Zgromadzenie Córek Bożej Miłości, przyjmując, dla niego, jako podstawę duchowości Regułę św. Augustyna.
Zgromadzenie Córek Bożej Miłości ukierunkowane było na działalność charytatywno-wychowawcza. Głównym celem Zgromadzenia była opieka nad służącymi, czyli troska o ratowanie zagrożonej młodzieży żeńskie wędrującej ze wsi do wielkich miast. Odpowiadając na ówczesne potrzeby społeczne i moralne, Założycielka otwierała w Zgromadzeniu tzw. Zakłady lub Instytuty Marii, w których, bezpłatnie przygotowywała dziewczęta do zawodu służącej. Swą wielką gorliwością apostolską ogarniała także sieroty i ubogich.
Drugim szczególnym celem było nauczanie i wychowywanie dzieci i młodzieży na poziomie elementarnym i średnim. Istotny kierunek swej działalności i życia wyraziła Matka Franciszka w haśle: "Wszystko dla Boga, dla biednych, dla naszego Zgromadzenia'".
Do śmierci Założycielki (1894) Zgromadzenie Córek Bożej Miłości rozwijało swą działalność na terenie Europy Środkowej (Austro-Węgry).
Domy Zgromadzenia powstawały na Węgrzech, w Austrii, Czechach, Słowacji, w Bośni oraz w Polsce, od 1913 r. w USA i w Anglii, a od 1920 w Brazylii. W 1919 r. następuje pierwszy podział Zgromadzenia na prowincje (Europa Środkowa). W okresie międzywojennym, utworzono dalsze samodzielne prowincje w USA i Brazylii.
Głównym rysem duchowości Matki Franciszki Lechner był kult Najświętszego Serca Jezusowego i Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej. Zgromadzenie przez nią założone pragnie dziś przez swą obecność i dzieła czynić widzialną w świecie miłość niewidzialnego Boga.
Obecnie Zgromadzenie Córek Bożej Miłości oprócz pracy charytatywno-wychowawczej prowadzi działalność pastoralną i misyjną. Obejmuje ono 12 prowincji w 15 państwach Europy i Ameryki, i liczy ponad 1250 członkiń.
Dom Macierzysty Zgromadzenia znajduje się w Wiedniu, Dom generalny w Rzymie (Grottaferrata), zaś główny Dom Polskiej Prowincji ma swą siedzibę w Krakowie, ul. Pędzichów 16.
Program życia Założycielki
|
1. Żaden poranek bez szczerej modlitwy |
|
2.Żadna praca bez dobrej intencji |
 |
|
3. Żadna radość bez wdzięcznego spojrzenia w górę |
|
4. Żaden potrzebujący bez jałmużny |
 |
|
5. Żaden cierpiący bez pociechy |
|
6. Żaden dobry uczynek bez pokory |
 |
|
7. Żadna doznana przykrość bez przebaczającej wyrozumiałości |
|
8.Żaden popełniony błąd bez żalu |
 |
|
9. Żadne cierpienie bez cierpliwości i poddania się woli Bożej |
|
10. Żadna rozmowa bez pamięci o Wszechobecnym |
 |
|
11. Żaden zauważony występek bez łagodnego sądu |
|
12. Żaden wieczór bez rachunku sumienia |
 |
